Weerstandsperspectief

Bij elke veranderingsaanpak komt op enigerlei wijze het hanteren van weerstand aan de orde. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er managers zijn die veranderingen bekijken en besturen vanuit het weerstandsperspectief. Door te weten waar weerstand zit, kan de veranderaar daar in zijn strategie rekening mee houden, waardoor tegenstanders na verloop van tijd eventueel voorstanders kunnen worden.

In deze benaderingswijze wordt ervan uitgegaan dat elke verandering begint met mensen die iets willen (innovators). Wanneer hun ideeën aanslaan bij de early adapters, kan er een kritische massa van voorstanders ontstaan die ervoor zorgt dat de vernieuwingsactiviteiten gecontinueerd worden.



De early majority kijken even de kat uit de boom, maar werken vervolgens welwillend mee.

De late majority staan er neutraal tegenover en hebben de neiging om de verandering uit te stellen.

De laggards zijn tegen en hebben de neiging de verandering te saboteren.

 

In de weerstandsbenadering heeft het begrip weerstand een neutrale betekenis, terwijl het in het dagelijkse gebruik eerder een negatieve bijklank heeft.

Weerstand is ook een waardevol fenomeen. Het lijkt een van de mechanismen te zijn die de mens voor chaos behoedt. Weerstand wordt dan gezien als de mentale activiteit die erop is gericht het bestaande te behouden omdat daar een zekere waarde aan toegekend wordt. Wanneer men echter alleen maar aan het bestaande vasthoudt, beperkt men de ontwikkeling van anderen en van zichzelf.

 

Bronnen:

• Kloosterboer, P., Voor de verandering; over leidinggeven aan organisatieverandering, SDU Uitgevers, Den Haag, 2005, pag. 8
• Koeleman, H., Interne communicatie bij verandering, Kluwer, Alphen aan den Rijn, 2006
• Keuning, D., et al, Management & Organisatie, Wolters-Noordhoff, Groningen/Houten, 2004, pag. 429-431
• Gert Jan Schop