Het was rond 1900. Portugese walvisvaarders voeren langs de oostkust van de Verenigde Staten. Één van de vissers ontmoette een Amerikaanse walvisvaarder in een havenkroeg. Het klikte en met handen en voeten wisselden zij verhalen uit. De Portugees vertelde dat er thuis veel armoede was en te weinig werk. De Amerikaan had een positiever verhaal: de economie was booming in de Verenigde Staten en hij nodigde de Portugees uit om naar Boston te komen waar werk genoeg was voor wie zijn handen uit de mouwen wilde steken. Hij bood de ander zelfs logies in zijn eigen huis aan. En zo geschiedde.
Niet lang daarna had de Portugees zijn eigen woning en hij stimuleerde andere familieleden om dezelfde stap te doen. Ook zij hebben gebruik gemaakt van de gastvrijheid en de kansen die zij kregen en een bijdrage geleverd aan de groei en de welvaart van de Verenigde Staten. Dit verhaal heb ik van een jonge Amerikaan gehoord die nu in Nederland woont en een Belgische vriendin heeft. De Portugese walvisvaarder in het verhaal was zijn overgrootvader. Herkomstverhalen tonen aan dat huidige naties mede tot stand zijn gekomen door migrerende volkeren en hun verhalen.
Migraties en verhalen zijn zo oud als de wereld. Van de nomadische stammen tot de grote expanderende rijken van de Grieken, de Romeinen, de Chinezen, de Arabieren (en niet te vergeten de latere Europese dynastieën) hebben eveneens voor verspreiding en vermenging van verhalen gezorgd. Vermenging van verhalen leidt ook tot vermenging van culturen en talen. Er zijn bijna geen talen die zich ‘puur’ kunnen noemen, er zijn bijna geen culturen of religies die zich ‘puur’ kunnen noemen. Sommige nationale volksverhalen hebben hun oorsprong vele duizenden jaren geleden, in India, rond de poolcirkel, in landen langs de zijderoute of in Afrika. Andere zijn een samenraapsel van oude en nieuwere legenden. Maar uiteindelijk zijn wij allen onderdeel van het grote weefsel en onze verhalen lopen er als kleurrijke draden erdoorheen.
Sommige mensen willen dat we dat vergeten. Het is onbegrijpelijk dat er politici zijn die nationale muren om landen willen zetten – het ‘nationale’ verhaal willen isoleren – en denken daarmee te kunnen voorkomen dat verhalen van buiten ‘infiltreren’. Politici die niets anders doen dan verleden, heden en toekomst te bedekken met hypnotiserende demagogische angstverhalen. In plaats van toe te staan dat er overeenkomsten ontdekt worden en meer onderling begrip (en samenwerking!) ontstaat.
Dezelfde weerstanden en vooroordelen (en natuurlijk ook dezelfde mogelijkheden) die we in samenlevingen zien, vinden we ook terug in het bedrijfsleven. Denk aan fusies. Moet het verhaal van de ‘sterkere’ partner altijd domineren? Waarom is er zo vaak te weinig ruimte voor het verhaal van toekomstige partner? Je fuseert ook met zijn kennis, kwaliteiten en waarden.
Interesse in het verhaal van de ander kán. Echt contact. Zoals tussen de Portugees en de Amerikaan ruim honderd jaar geleden. Het was een win-win situatie: een versmelting van verhalen zonder de wortels te verloochenen. Een nieuw herkomstverhaal misschien. Het is een mogelijkheid. Niets mis mee.
Bron: Storybag
BRAND MANAGEMENT
